رؤیای نان
زمین تشنه و بیآب
خاک ترکخورده در حسرت بوی گندم
مردمانی گرسنه، کودکانی نحیف با شکمهای برآمده و زمینی خشکیده به وسعت دستهای رو به آسمان زنان، مردان و کودکان قحطیزده
دستهای زمین دیرزمانی است خسته از بیعدالتی جهان انسانی خالی است. آن را دریابیم تا باسخاوت ببخشد و مردمانی تنها با رؤیای نان به خواب نروند.