هلن سوزمن
پست آفریقای جنوبی به افتخار هلن سوزمن یکی از زنان مبارز افریقای جنوبی و نقش او در میان زنان آزادیخواه این کشور تمبر یادبودی منتشر کرد. راشل ماری این تمبر را که پرتره ای دوست داشتنی از هلن سوزمن روی آن تصویر شده، طراحی کرده است.
هلن گاورُنسکی در سال ۱۹۱۷ در منطقه جرمستُون ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی بدنیا آمد. خانواده او از یهودیان کشور لتوانی بود که به آفریقای جنوبی مهاجرت کردند. در دوران جوانی، زیبا، باهوش و بخاطر وضعیت خانواده اش متمول بود. درسن ۲۰ سالگی به همسری موسی سوزمَن در آمد. از آن به بعد نام او از هلن گاورنسکی به هلن سوزمَن تغییر کرد. در سال ۱۹۴۸ با قدرت گرفتن حزب ملی و سیاست نژاد پرستانه این حزب، هلن تصمیم گرفت آفریقای جنوبی را به مقصد بریتانیا یا آمریکا ترک نماید. اما چندی بعد از این تصمیم صرفنظر کرد و با دست کشیدن از تدریس به دنیای سیاست پیوست.
سوزمن علاوه بر اینکه دختر، مادر و همسر ی کامل بود، به عنوان عضوی فعال در جامعه آفریقا شناخته می شود.من برای عدالت، فرصت های برابر و حقوق بشر ایستادگی کرده ام» این جمله یکی از سخنان تاثیرگذار سوزمن در مقام عضوی فعال در پارلمان افریقای جنوبی است.
شجاعت، تعهد و توانایی هلن سوزمن در مخالفت پارلمان با آپارتاید علت اصلی شهرت جهانی اوست.
آپارتاید به سیاست تبعیضی گفته می شود که نژادپرستان کشور جمهوری آفریقای جنوبی علیه اکثریت سیاهپوست بومی و هندیان آن کشور اعمال می‌کنند. سوزمن نماد قدرتمندی از مخالفت لیبرال ها با آپارتاید در آفریقای جنوبی است، با این حال برخی اقدامات او طی این سال ها مورد انتقاد جنبش های آزادی خواه قرار گرفته است. اعتراض او به سیاست نژاد پرستی و حمایت او از حقوق شهروندان سیاه پوست، او را به چهره ای نامحبوب مبدل ساخت، این امر تا بدانجا پیش رفت که گاه از طریق تلفن و نامه تهدید می شد.
او که خود سفیدپوست بود تا ۱۳ سال تنها نماینده پارلمان بود که صریحا علیه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی صحبت می‌کرد. عملکرد هلن سوزمن در دوران حاکمیت دولت آپارتاید، باعث امیدواری هزاران زن و مرد این کشور از نژادهای متفاوت بود. هلن بخاطر مبارزه در راه آزادی و دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان بارها مورد تقدیر قرار گرفت. او ۲۸ دکترای افتخاری از دانشگاههای چون آکسفورد، هاروارد، کمبریج، و کلمبیا دریافت نمود و دوبار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد.
او برای همیشه مظهر فردی از اقلیت است که برای آزادی جنگید و حقیقتا ۹۱ سال زندگی اش را بسیار فعال و هدفمند زیست. هلن سوزمن بارها به دیدار نلسون ماندلا در زندان می‌رفت و ماندلا در زندگینامه خود نوشته‌است : «دیدن این زن جسور درحالی که به داخل سلول زندان چشم دوخته بود و در حیاط زندان راه می‌رفت، صحنه‌ای عجیب و خارق العاده بود. وی اولین و تنها زنی بود که با حضور خود سلول‌های ما را مزین کرد.»
