تمبرهای رابیندرانات تاگور
رابیندرانات تاگور شاعر و نویسنده هندی در ۶ مه سال ۱۸۶۱میلادی در خانوادهای برهمایى متولد 
شد. او از کودکی به سرودن شعر روی 
آورد و قبل از ۱۸ سالگی، بیش از هفت هزار بیت شعر سرود و مقالات فراوانی در روزنامه نوشت.
تاگور در ۱۶ سالگی برای تحصیل حقوق راهی انگلستان شد و همزمان، به تحقیق درباره شاعران انگلیسی پرداخت. وی در سال ۱۹۰۱ خانه صلح را در هندوستان تأسیس کرد و همه نظراتش را درباره چگونگی آموزش و پرورش در این مدرسه به مرحله عمل درآورد. تاگور در این مدرسه به تربیت و ارشاد جوانان هندی پرداخت و براساس اندیشه های مذهبی و سنتی به پیشرفت معنوی آن کمک کرد.
تاگور از هنگامی که به نهضت ملی هند پیوسته بود بیشتر، اشعار تبلیغاتی می سرود، ولی به تدریج، راه نویسندگی خاص خود که در آن، توصیفهای لطیف طبیعی را با تفکرات مذهبی و فلسفی در هم آمیخته بود، در پیش گرفت. در این زمان بود که وی از همه آثار ادبی قدیم ه
ند به ویژه ادبیات قدیم سانسکریت استفاده و اقتباس نمود و آثارش در سراسر هند رواج یافت. او در طول عمر خود سه هزار ترانه سرود، شصت کتاب منتشر کرد و مقالات، داستانهای طولانی و وعظ و نمایشنامه های زیادی از خود به جای گذارد. قربانی، پادشاه و ملکه و زورق طلایى از جمله آثار اوست. همچنین دیوان گیتانجالی وی، به سبب ارزش معنوی و احساس عمیق انسانی که در اشعار آن نهفته است، شهرتی جهانی دارد.
تاگور در سال ۱۹۱۳م جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد و از دانشگاه آکسفورد لندن، دکترای افتخاری گرفت و سرانجام در ۷ اوت ۱۹۴۱ در هشتاد سالگی در کلکته درگذشت.
