ماری کوری کاشف رادیوم و پلوتونیم
ماری کوری کاشف رادیوم و پلوتونیم در سال ۱۸۶۷ در لهستان متولد شد.از همان کودکی هوش و استعداد خارق العاده ای را از خود نشان داد به طوری که خواندن را وقتی تنها چهار سالش بود، آموخت. پدرش پروفسورعلوم بود و ابزار کارش ماری کوچک را مجذوب می ساخت.
ماری رؤیای دانشمند شدن را در سر می‌پروراند،ولی در سن ۱۸ سالگی، به دلیل فقر خانوادگی، معلم سرخانه شد و به خواهرش برای درس خواندن در پاریس کمک مالی می‌کرد. در آن زمان، در لهستان دانشگاهی برای دختران وجود نداشت. بنابراین، در سال ۱۸۹۱، ماری به دانشگاه سوربن در پاریس رفت و با وجود فقر مالی بسیار و شرایط سخت معیشتی و تخصیلی ، با سختکوشی تمام به درس خواندن پرداخت.
ماری کوری کاشف رادیوم و پلوتونیم بعد از ۴ سال، با پیر کوری یک فیزیکدان مشهور، در سوربن ازدواج کرد. ماری و پیر به دنبال عناصر جدید گشتند. آنها سنگ معدن اورانیوم را آسیاب کردند، سپس آن را جوشاندند و با اسیدها و سایر مواد شیمیایی مورد آزمایش قرار دادند. سرانجام پس از چهار سال کار سخت و مصرف چندین تن سنگ معدن، یک دهم گرم رادیوم خالص به دست آوردند. بدین ترتیب، آنها نخستین عنصر رادیواکتیو را کشف کرده بودند.
در سال ۱۹۰۳، ماری، پیر و یک دانشمند دیگر به نام Henry Becquerel به دلیل کشف رادیوم و مطالعه رادیواکتیویته، جایزه نوبل را در فیزیک از آن خود کردند. ماری کوری اولین زنی بود که جایزه نوبل فیزیک را می برد. بعدها او یک جایزه نوبل دیگر هم در شیمی دریافت کرد. در زمان جنگ جهانی اول، ماری بر روی اشعه‌های X کار می‌کرد. او باور داشت که آنها می‌توانند در درمان بیماریهایی مانند سرطان موثر باشند.
بخشی از سخنرانی پی یر کوری در مراسم اهدای نوبل «آیا گشایش رموز طبیعت کاری درست است یا خیر؟ آیا بشر آمادگی استفاده از این رموز را دارد؟ اکتشاف نوبل از مواد منفجره ما را به شک می اندازد. اینک مواد منفجره در دست جنایتکاران است و باعث جنگ بین دولتها می شود. با وجود این، من با نوبل هم عقیده ام که گشایش رموز طبیعت رویهم رفته به نفع بشریت است». گفته های کوری به یاد ماندنی هستند. در این زمان، پی یر ۴۴ ساله و ماری ۳۶ ساله بودولی هر دو دچار انواع و اقسام ناراحتی های جسمی شده بودند که حاصل سالها کار عاشقانه و بی محابا با مواد شیمیایی بود.
۷ سال طول کشید تا ماری کوری کاشف رادیوم و پلوتونیم دکترایش را بگیرد و بالاخره تز دکترای خود را در سال ۱۹۰۴ نوشت که به نوعی همان مقاله سال ۱۹۰۰ او بود. در سال ۱۹۰۶ پیر درگذشت و در سال ۱۹۱۱ ماری دومین جایزه نوبل را در شیمی دریافت کرد. در این دوران به اندازه کافی معروف شده بود و به همین دلیل، دولت فرانسه پول کافی در اختیارش قرار داد و سرانجام آزمایشگاه مفصلی در اختیار ماری کوری قرار گرفت که البته به قول ما ایرانی ها حکم نوشداروی پس از مرگ سهراب را داشت!
وی در سال ۱۹۳۴ در آسایشگاه کناره های آلپ،از دنیا رفت.
پس از اعطای جایزه نوبل به ماری کوری کاشف رادیوم و پلوتونیم چند تمبر از او منتشر شد و چاپ این تمبرها تا سالها پس از مرگش نیز ادامه یافت. در این صفحه تعدادی از این تمبرها را برایتان آورده ایم.
