روز سوادآموزی
۷ دی ماه روز سوادآموزی در ایران است.سوادآموزی، تنها فرایند یادگیری مهارت های خواندن، نوشتن و حساب کردن نیست؛ بلکه کمک کردن به آزادسازی انسان و رشد کامل اوست.
سوادآموزی، شرایط مناسب را برای کسب آگاهی انتقادی از تضادهای جامعه ای به وجود می آورد که فرد در آن زندگی می کند. همچنین، سوادآموزی انسان را برمی انگیزد تا با مشارکت فعال و بهره گرفتن از نیروی نوآوری، طرح هایی بیافریند که می تواند در متحول ساختن جهان مؤثر باشد. در مجموع، سوادآموزی حق اساسی هر انسان است. سوادآموزی و به طور کلی آموزش و پرورش، یکی از ابزارهای اصلی برای تمام دگرگونی های اجتماعی است.
سوادآموزی در ایران، از سال ۱۳۱۵ شمسی، با تشکیلات سازمان تعلیمات اکابر آغاز شد. در آن زمان، این بخش از وظیفه سوادآموزی، از ادارات مربوط به وزارت معارف به شمار می رفت، ولی پس از مدتی منحل شد.
سرانجام بعد از انقلاب اسلامی ایران ، در ۷ دی ماه ۱۳۵۷ نهضت سوادآموزی پایه گذاری شد و فصل جدیدی را در سوادآموزی ایرانیان گشود. این روز را روز سوادآموزی نامیده اند. این نهضت در ابتدا در قالب نهادی مستقل کار خود را آغاز نمود.
سپس در سال ۱۳۶۱، به آموزش و پرورش پیوست. همکاری این نهاد انقلابی با آموزش و پرورش، به صورت کار مشترک آغاز و سبب شد که تلاش وسیع تری در مجموع کشور برای ریشه کن کردن بی سوادی انجام گیرد.هر چند که این روزها سواد، فقط در خواندن و نوشتن خلاصه نمی شودو تخصیص یک روز به مناسبت روز سوادآموزی کافی نیست!
کشورهای بسیاری برای حروف الفبای خود تمبر منتشر کرده اند که خوشبختانه کشور ما هم در زمره آنها محسوب می شود. هر چند که سری تمبرهای الفبای فارسی کامل نیست و شامل ۲۲ حرف است و از لحاظ برش و اندازه و پرفراژ هم انتقادهای بسیاری را به همراه داشته است!
به مناسبت روز سوادآموزی نگاهی داریم به تمبرهای الفبای چند کشور.
