دماغه امید نیک
دماغه امید نیک که در اواخر قرن ۱۵ میلادی با هدف کشف مسیری به سمت هند توسط پرتقالی‌ها کشف شد، نخستین سکونتگاه اروپائیان در آفریقای جنوبی محسوب می‌شود.
دماغه امید نیک (The Cape of Good Hope) در حقیقت شبه جزیره‌ای است که در نزدیکی شهر کیپ تاون در کشور آفریقای جنوبی قرار دارد. دماغه امید نیک به شکل یک برآمدگی صخره‌ای در راس شبه جزیره کیپ واقع شده و در زمان‌های گذشته برای دریانوردان دارای اهمیت زیادی بوده است زیرا کشتی‌هایی که از اروپا حرکت می‌کردند، می‌دانستند که با رسیدن به این نقطه، مسیر حرکت خود که تا کنون به سمت جنوب بود را باید به سمت شرق تغییر دهند. امروزه بخش عمده‌ای از شبه جزیره کیپ از جمله دماغه امید نیک، به عنوان بخشی از پارک ملی تیبل مونتاین (Table Mountain) به حساب می‌آید. موضوع دیگری که باید درباره این منطقه عنوان کرد، نام خاص و ویژه آن است زیرا دماغه امید نیک دارای یکی از رومانتیک‌ترین نام‌ها در بین مناطق و عارضه های جغرافیائی است.
علت نامگذاری دماغه امید نیک
پیشینه نامگذاری این منطقه با عنوان دماغه امید نیک به قرن پانزدهم میلادی و دوران اکتشافات دریایی بازمی‌گردد. در این زمان قدرت‌های اروپائی از جمله اسپانیا و پرتقال با هدف شناسایی منابع جدید ثروت، اقدام به اعزام کشتی‌های اکتشافی به مناطق ناشناخته جهان می‌کردند. نخستین دریانورد اروپائی که به دماغه امید نیک رسید، یک دریانورد پرتقالی به نام بارتولومئو دیاس (Bartolomeu Dias) بود که در پی شناسائی جنوبی‌ترین بخش قاره آفریقا، به منظور دسترسی به مناطق شرقی کره زمین بود زیرا هدف اصلی این سفر دریایی، پیدا کردن راهی به سمت هندوستان از جنوب آفریقا تعیین شده بود. سفر این مکتشف پرتغالی با مخاطرات، هیجان‌ها و رویدادهای ناخوشایندی مانند درگیری با بومیان همراه بود. در این منطقه آن‌ها دچار طوفان شده و کشتی‌هایشان دچار آسیب شد. بر اساس برخی متون تاریخی؛ دیاس نام این دماغه را دماغه طوفان‌ها (Cape of Storms) گذاشت اما بعدها و به پیشنهاد شاه ژان دوم (King John II) پادشاه پرتغال که گمان می‌کرد این نام ناخوشایند می‌تواند موجب ترس دریانوردان از سفر به هندوستان از مسیر فوق شود، نام این محل تغییر کرده و این دماغه با عنوان دماغه امید نیک شهرت یافت.
دماغه امید نیک نقش مهمی در تاریخ آفریقای جنوبی ایفا می‌کند و در زمان گذشته این دماغه، محل توقف کشتی‌های تجاری و نظامی بود که بین قاره اروپا و مناطق شرقی تحت استعمار این کشورها، در تردد بودند. در ابتدا کشتی‌های اروپائی اقدام به تجارت و مبادله غذا و آب با ساکنان بومی این منطقه یعنی مردم خوی‌خوی (Khoikhoi) می کردند اما در سال ۱۶۵۲ میلادی، کمپانی هند شرقی هلند اقدام به ساخت یک پایگاه کوچک در جان‌پناه صخره‌ای موجود در شبه جزیره کرد که نخستین سکونتگاه اروپائیان در این محل محسوب می‌شد. امروزه این پایگاه کوچک که با هدف ارائه آب تازه و مواد غذائی به کشتی‌های اروپائی تاسیس شده بود، تبدیل به شهر بزرگ کیپ تاون شده است.
