خواجه حافظ آلمانی!
یوهان ولفگانگ گوته از مشاهیرِ نویسندگان و شعرای آلمان در ۲۸ آگوست ۱۷۴۹م در شهر فرانکفورت آلمان به دنیا آمد. در ۱۶ سالگی جهت تحصیل در رشته حقوق به لایپزیگ رفت و در سال ۱۷۷۱م با دریافت مدرک در رشته حقوق به فرانکفورت بازگشت و علاوه بر اشتغال به وکالت، شروع به ارائه آثار ادبی نود که به سرعت مورد توجه علاقمندان قرار گرفت و او را به بزرگ‌ترین شخصیت ادبی قرن نوزدهم و یکی از برجسته ترین نوابغ تاریخ بشر بدل ساخت.
وی علاوه بر رشته های ادبی، در علوم فیزیک، پزشکی و طبیعی نیز مطالعه و تحقیق کرده و تألیفاتی نیز دارد. او به اشعار حافظ علاقهای خاص داشت و زبانهای لاتینی، یونانی، ایتالیایى، انگلیسی و عربی را می دانست
گوته همچنین علاقه زیادی به قرآن و اسلام داشت و اثر آن را نجات بخش و عمیق معرفی کرده است. وی پس از آشنایى با دنیای شرق و نیز مطالعه قرآن مجید، در اندیشه نگارش نمایشنامه ای افتاد که در آن مقولاتی چون عظمت پیامبر اسلام(ص)، ارتباط پیامبر با خدا و وضع تاریخی و روابط با مردم را مقایسه نماید. کتاب “نغمات محمد(ص)” پس از این مطالعه، نوشته شد. گوته سپس با نگاهی به دیوان حافظ ، دیوان شرقی و غربی را منتشر کرد که مضامین مشترکی چون آزادی فکر، وسعت روح، تجلی خدا در طبیعت و… در دیوان گوته و حافظ وجود دارد. از گوته حدود یکصد و چهل اثر اعم از شعر، رمان، خاطرات و آثار علمی برجای مانده که دیوانِ شرقی و نغمه های رومی از مشهورترین آثار اوست. همچنین کتاب تحفه های گوته، شامل مجموعه اشعار اوست که در دو سلسله و مجموعاً نه دفتر منتشر شد.
گوته از نظر ادبی در آلمان دارای همان مقامی است که دانته در ایتالیا و شکسپیر در انگلستان داشته اند.
ولفگانگ گوته سرانجام در ۲۲ مارس ۱۸۳۲م در ۸۳ سالگی درگذشت.
