حق رای برای زنان
پست بریتانیا هشت تمبر ویژه با موضوع حق رای برای زنان منتشر کرد. پست رویال با انتشار این تمبر یادبود، عزم بی وقفه کسانی را که تلاششان طی ١٠٠سال موجب به دست آوردن حق رای برای زنان بالای ٣٠سال در سال ١٩١٨شد، گرامی می دارد. هر یک از تمبرها ویژگی های افراد و وقایع مهم را در این رابطه به تصویر کشیده است.
حق رأی زنان به معنی حق شرکت زنان در انتخابات و از مهم‌ترین رویدادهای تکامل اولیه جنبش‌های مدافع حقوق زنان است .هواخواهان حق رأی زنان که “سافروجتها” نیز نامیده می‌شدند؛ کسب حق رأی را مقدمه مشارکت سیاسی زنان در جامعه می‌دانستند.
در سال ۱۸۶۶، دادخواستی به مجلس مبنی بر تقاضای زنان بریتانیا برای تغییر قانون انتخابات بریتانیا ارائه شد که حق رأی کامل زنان را نیز دربرمی گرفت .این دادخواست تحت اعتراض خشونت‌بار مخالفینی قرار گرفت که معتقد بودند؛ حق رأی زنان خطر بزرگی برای انگلستان خواهد بود.پارلمان بریتانیا، نخست عقیده داشت که دخالت زنان در سیاست، زندگی سیاسی را مبتذل کرده و در عین حال ثبات خانواده را از میان می‌برد؛ بنابراین به دادخواست عمل نکرد. در سال ۱۸۶۷، نخستین جامعه ملی حق رأی زنان تأسیس گردید. اعضای این جامعه که به “سافروجتها “معروف گردیدند؛ خود را هواخواه حق رأی زنان می‌دانستند. “سافروجتها “تا پایان قرن نوزدهم برای دادن حق رأی به زنان بیش از چهل دادخواست به پارلمان بریتانیا ارائه دادند که تا سال ۱۹۰۰ به طول انجامید. در سال ۱۹۰۳ جنبش حق رأی زنان توسعه بیشتری یافت و به تظاهرات خیابانی و راهپیمایی‌های گسترده انجامید. دراجتماع فضای باز که در ماه ژوئن ۱۹۰۸ در لندن برپا شد، بیش از پانصدهزار زن طرفدار حق رأی زنان حضور یافتند. “امیلین پانکهرست “از شخصیت‌های برجسته هواخواه حق رأی زنان بود که برای اجتماعات بزرگی از مبارزات زنان انگلیسی صحبت کرد. “امیلین پانکهرست “معتقد بود که حق رأی زنان، زندگی سیاسی را اساساً دگرگون و حس جدید ی از نوع‌دوستی و اخلاق را به همراه خواهد داشت .در سال ۱۹۱۰، با شرکت “آلیس پین “و “هریت استنتون بلچ “در مبارزات زنان پیوند عمیقی بین سافروجت‌های بریتانیا و ایالات متحده آمریکا برقرار شد. برخی مبارزات “سافروجتها “در بریتانیا با خشونت همراه بود؛ چندین کلیسا نابود گردید، و نخست‌وزیر “اسکویت “چندبار مورد سوءقصد قرار گرفت. زندانی شدن بسیاری از زنان طرفدار حق رأی به شروع اعتصاب سراسری زنان بریتانیا منجر شد.سرانجام در سال ۱۹۱۸، بریتانیا حق رأی برای زنان را به رسمیت شناخت.
در تاریخ ۶فوریه ١٩١٨مجلس بریتانیا قانون نمایندگی مردم را تصویب کرد که طبق آن به زنان بریتانیایی بالای ٣٠سال اجازه داده شد برای اولین بار رای دهند، این در حالی بود که سن قانونی شرکت در انتخابات برای مردان، ٢٠سال بود. در سال۱۹۲۱، حدود یک سوم زنان بریتانیا برای نخستین بار در انتخابات ملی شرکت کردند. پس از به دست آوردن حق رأی برای زنان در سال ۱۹۱۸، جنبش‌های طرفدار حقوق زنان در انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی رو به زوال گذاشتند و زنان انقلابی بیشتر جذب جنبش‌های دیگر ضدفاشیسم می‌گردیدند.
تمبرهای منتشر شده، نمایانگر فعالیت و مبارزات انجام شده توسط زنان برای برنده شدن در انتخابات است. تمبرها همچنین تصاویری از اعتراضات خیابانی در سال ١٩١١را نشان می دهد. “لیز لاو (Liz Law) “مدیر عامل بخشی از پست بریتانیا گفته است: «تمبر حق رای برای زنان، روایتگر مبارزات خستگی ناپذیر و فعالیت سازمان های مختلف برای بدست اوردن حق رای زنان است .ما افتخار می کنیم که با انتشار این تمبر ساگرد قانون نمایندگی مردم را به یاد آوریم- عملی که به زنان در سراسر نسل ها فرصت داد تا صدای خود را به گوش دیگران برسانند.»
