لغو قانون برده‌داری
لغو قانون برده‌داری در آمریکا چنین روزی از سال ۱۸۶۲ میلادی صادر شد.
هنگامی که آبراهام لینکلن، در سال ۱۸۶۰ میلادی به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد، شعار تبلیغاتی خود جهت مبارزه با برده‌داری را دنبال کرد. این امر، خشم ایالت جنوبی آمریکا را که طرفدار برده‌داری بودند برانگیخت. از این رو، به تشکیل اتحادیه جدید و خودمختاری اقدام کردند.
در این حال جنگ بین ایالات شمالی و جنوبی آغاز شد و طرفداران بردگی علیه مخالفان آن به نبرد پرداختند. در بحبوحه‌ی جنگهای آمریکا، در نهم ژوئن ۱۸۶۲ میلادی، به ابتکار آبراهام لینکلن و به دستور کنگره‌ی دولتهای متحد شمالی آمریکا، رژیم برده‌داری و خرید و فروش زنان و مردان سیاه پوست، با نام کنیز و غلام در کلیه‌ی ایالات شمال امریکا لغو شد.
در ادامه‌ی این امر، لینکلن، اعلامیهی معروف آزادی بردگان را در سراسر آمریکا صادر کرد و باعث شورش سیاهان علیه اربابان سفیدپوست خود شد.
بر اساس این فرمان ۲ قسمته که توسط آبراهام لینکلن در جریان جنگ داخلی آمریکا تهیه شده بود، کلیه‌ی بردگانی که در مناطق تحت کنترل ایالات شمالی زندگی می‌کردند، از بردگی آزاد شدند. ایالات مرزی این اتحادیه با کنفدراسیون کشورهای آمریکا مشمول این اعلامیه نشدند.
آزاد کردن برده‌ها در سال ۱۸۶۲ میلادی، اقدامی جنگی بود که شورشیان را با از بین بردن پایه‌‌ی اقتصادی قشر هدایت‌کننده ضعیف می‌کرد. طرفداران القای بردگی، لینکلن را به خاطر این‌که نتوانست برای القای کامل بردگی موضع بگیرد، مورد انتقاد قرار می‌دادند.
لینکلن در پاسخ به مخالفان خود می گفت:هر آنچه در مورد برده‌داری و نژاد رنگین انجام دهم، بدین دلیل انجام می‌دهم که فکر می‌کنم می‌تواند به حفظ اتحادیه کمک کند. من بدین‌وسیله هدفم را برطبق وظیفه رسمی‌ام اعلام کردم و قصد ندارم هیچ‌گونه تغییری در آرزوی شخصی‌ام که بار‌ها ابراز داشته‌ام مبنی بر این‌که تمامی انسان‌ها در هرکجا که باشند آزادند، ایجاد کنم.
لینکلن بعد‌ها گفت که هرگز در تمام زندگی‌ام نسبت به زمانی که این اعلامیه را امضا کردم، در مورد درستی کاری که انجام می‌دادم این‌قدر مطمئن نبودم.
اعلامیهی آزادی، القای برده‌داری را در ایالات شورشی هدفی رسمی برای جنگ قرارداد و انگیزه‌ای شد برای تصویب اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی آمریکا که برده‌داری را در سرتاسر کشور لغو می‌نمود. لینکلن عامل اصلی این اصلاحیه بود. لینکلن برای مدتی روی طرح‌هایی جهت ایجاد کلنی‌هایی در آفریقا و جنوب آمریکا برای حدود ۴ میلیون برده آزاد شده، کار می‌کرد. او در اعلامیهی آزادی با اشتیاق در مورد اسکان دادن برده‌ها اظهار نظر کرد، اما تمامی تلاش‌هایش برای انجام چنین کار بزرگی ناکام ماند.
